West to East across the USA [“Portland to Maryland”]: September 2015

[Jabus]

IT IS NOT ABOUT THE BIKE

"Jy gaan nog daai trip doen?" Het sy gevra en met haar geswelde vingers in my rigting gewys. Ek het net kop geknik, geglimlag en geantwoord "Ja Sussa ek gaan hom doen…."

Dit was 2014. Twee maande later het die kanker haar kom haal.

Nou is dit twee dae voordat ek by my eindbestemming van “Daai trip” sal aankom. 17 dae reeds op die pad. Orkaan Joachin het my van rigting laat verander. Vanaf Cumberland het ek gemik na Winchester en vandaar Interstate 81 suid gevolg. In my agterkop het ek geweet dat die bekende "Tail of the Dragon" lê iewers verder suid op hierdie roete. Hierdie bekende pas lê op die grens van Noord Carolina en Tenessee en met sy "318 curves in 11 miles" is hy baie gewild onder motorfietsryers. Ek is nie eintlik iemand wat stickers/yskasmagnete of T-hemde van bekende landmerke bymekaarmaak nie. As ek by die Dragon uitkom is dit 'n bonus. Indien nie sal dit my nie juis pla nie. Vir my gaan dit oor die reis, nie die eindbestemming nie.  My ervaring op die Beartooth-pas het my in elk geval laat verstaan wat "sharp bends and curves" in die Amerikaanse konteks eintlik maar beteken dat jy sukkel om 'n 500kg Harley deur die draaie te kry. Amper soos om vir Os du Randt op volle vaart van rigting te laat veranders.  Na 426km en 6h34 op die pad stap ek by die Sleep Inn in Staunton se deur in.

 


Die volgende dag "Dag 18" in my notaboek sou een van die mooiste dae op my roete wees. Ook die een met die meeste emosie.  Maar as ek nou so deur my notas lees is daar maar min notas op dag 18. Die dag se gebeure is egter duidelik in my gedagtes vas ge-ets. Ek kan my opgewondenheid vroeg die oggend onthou toe ek die dou met my hotelhandoek van my motorfiets se saal afgevee het. Amper soos 'n mens 'n perd sal roskam het ek die tenk en winskerm afgevryf. My beplanning wat ek gisteraand vir vandag se roete gedoen het het gewys dat die Tail of the Dragon te vêr suid lê en ek het 'n roete beplan wat eers wes en dan weer noord sou swaai. Wes via Churchville, Wes Augusta, Monterey, Bartow, Durbin, Huttonsville, Mill Creek, Bowden en verder noord tot by Cumberland.

Ek wil sovêr moontlik deur die natuurlike bos ry om die herfservaring te kry. Dit is ook nie lank na my vertrek uit Staunton dat ek die eerste woude begin kry nie. Die verandering in temperatuur en reuke wat mens op 'n motorfiets ervaar is besonders. My gunsteling reuk bly maar die van vars gesaagde houtstompe.

 


 


Ek bewonder nog die hersfkleure en dan uit die hoek van my oog sien ek hulle. Nee dit kan nie waar wees nie!  Ek trek die remme dat die ABS sy karrekteristieke Parkinsons rukbewegings gee. Ek maak 'n U-draai. Die wit lyf en die rooibruin koppe is onmiskenbaar Boerbok.  Ek tel hulle so vinnig. Meer as 20 staan daar. Net een bruine. Sover my kennis strek is hierdie bok in Suid Afrika geteel maar ek onderneem om maar die detail via Google te gaan soek. (My latere Google soektog beweer dat die bokke eers na Australie en toe vandaar na die VSA gebring is.  Die Suid-Afrikaanse migrasie na Aus is dus deur Boerbokke begin! )

 


Ek neem haastig 'n paar fotos. 'n Mooi rammetjie staan nader, amper asof hy kan ruik dat ek ook uit Afrika kom. Ek kyk vir hom en sê:  "Ek ken jou, jou bliksem! Ek weet jy hou daarvan om voor ' n kar of motorfiets oor die pad te hardloop. As daar'n paar Boerbokke langs die pad staan as jy in die verte aankom en een het reeds oor die pad gehardloop dan kan jy maar weet een van die ander gaan dit ook doen. Maar hy wag mos totdat jy so 15 tree van hom af is.....

Die oggendlug is koel en die wolkies begin saampak bokant my kop. Langs die pad is daar bordjies soos "Joe Dykes: August 15, 1982 - May 17, 2005" wat my herinner om versigtig te ry. Elkeen het maar sy manier om sy geliefdes te onthou.

'n Ent verder op 'n plaaswerf staan daar 'n ou Ford F250 op 'n sleepwa waarop daar met 'n spuitkannetjie geverf is "In loving memory of Nubert Ricks SR" geverf is. Die SR is met oranje doodgeverf en ek kan nie help om te wonder of hierdie ‘n ware huldeblyk aan Nubert is nie en of dit dalk ‘n tipe sarkastiese stelling is nie. M.a.w. of dit Nubert se gunsteling Ford is wat hulle hier op die gras parkeer het nie. Of het Nubert dalk so baie aan hierdie blêddie Ford staan en werk het dat sy vrou maar besluit het om die trok maar daar op die gras te laat staan om te wys waar sy liefde eintlik was nie….?

 


Ek stop 'n paar keer langs die pad en stap 'n draai in die bos. Die groot verskeindenheid sampioene val my op. In 'n vierkante meter sien ek soveel as 5 verskillende soorte. Hier en daar sien ek ook "mushroom hunters" wat in die bos loop en sekere soorte bymekaarmaak.

 


Ek maak bereed om weer op te saal toe daar ‘n kar aankom.  Ek herken die goudkleurige Honda, dit het so 5km gelede uit 'n plaas paadjie by die hoofpad aangesluit. Daar is ‘n ouerige man agter die stuur en hy stop sy Honda net soos 'n boer sal stop: Die helfte van die kar staan nog in die pad, en los sy deur oop. Die gryskop tannie bly in die kar sit maar hy klim uit. Ek staan met my kamera en notaboekie in die hand. Ek maak maar seker dat hy sien dit is 'n kamera in my hand. Mens weet nooit of hierdie boer dalk nie hou van vreemdelinge wat op sy plaas stop hou nie (Verál al nie na ek in Cabelas en Wallmart gesien het hoe vrylik beskikbaar wapens en ammunisie in hierdie land is nie...).

Hy kom nadergestap en sy liggamsbou en vooroor manier van stap herinner my aan my Oupa.  Ek groet eerste met "Good morning Sir..." Op sy gesig kan ek sien dat my aksent vir hom vreemd is. Hy steek sy hand uit en gee my ‘n stewige handdruk en sê "Bruce. Bruce Wigglesworth". Sonder om my kans te gee gaan hy voort met "I saw you chased up a couple of wild turkey a few of miles back" en hy lag vriendelik terwyl hy aan sy pet vat. "Oh yeah I saw them...." Hy gaan voort met "Do you ride alone?" "Yeah, I do...." antwoord ek. Hy trek weg en vertel my dat hy 'n 660 Yamaha ry. Ek vra hom uit en hy sê dat die Super Tenere te groot is vir hom. In sy opgewondendenheid  vertel hy dat hy altyd saam met sy broer wat 'n jaar ouer as hy is gery het. Hy rammel sy broer se fietse af:  van 'n Honda Goldwing (the "Big One" soos hy dit noem) tot 'n paar Harleys maar nou ry sy broer 'n "scooter" so hulle kan nie meer saam ry nie. Hy lyk opgewonde en vra " Do you ride here often?"  Ek begin antwoord met "Oh no this is my first time in the area....." Maar voor ek kan byvoeg “and probably my last time….” gaan hy voort met "I'm looking for a riding partner........ and you ride about my pace...."  

Ek begin verduidelik dat ek omtrent 9000myl van hier af bly....   Ek kan die teleurstelling in sy oë sien. Ek vra hoe oud hy is en hy antwoord "I'm 86 years old......" (Onwillekeurig eggo die "you ride about my pace...." in my gedagtes!!!!)  

 Ek stap om die motor en groet die tannie. "He is from Africa" sê Bruce toe ek myself aan haar voorstel. Sy bied sommer dadelik slaapplek vir die aand aan….


 


Ek ry verder op 250 en sien 'n mooi afdraai. Die bordjie lees "Birding and Wildlife trail".
 


Die grondpad is 'n tipe kleigrond.  Die pad is nat en en hier en daar is dit opgevul met gruisklippies. Ek stop maar en sit die ABS af.  Staan met die wegtrek instinktief op en gee vet teen die bult op. Die 601 roete kronkel teen die bult op en hier en daar gly die agterwiel maar soos Pieter Pieterse altyd gesê het "Nou nie so dat 'n man dit sal agterkom nie". Die pad vertak na links maar ek hou reguit aan deur 'n laning bome.  Die pad is besaai met pragtige herfsblare.

 


Die pad vertak weer. Ek stop en kyk oor my skouer. Ek is nou hoog genoeg om oor die grootste gedeelte van die George Wahington en Monongahela bos te kyk. Voor my is 'n stuk ontbosde veld. My GPS dui aan dat ek op die grens tussen Virginia en Wes Virginia staan. "Jip dit is presies die plek waarna ek gesoek het" sê ek vir myself. Die grond is nat en ongelyk en ek moet versiftig werk om die swaargelaaide fiets staan te maak. Met my linkervoet wig ek 'n platterige klip onder die “sidestand” in. Versigtig klim ek af....

 


Ek sien die wolkies begin dreig om te reën bokant my kom en ek haal solank my reënjas uit my pannier. Die afgesaagde stomp lyk vir my na die ideale plek om 'n altaartjie te bou. Bo op die boomstomp sal die klistapel sigbaar bly selfs al lê die sneeu lekker dik in die winter. Die stomp gee ook 'n mooi uitsig oot die vallei. Ek kyk rond op soek na 'n paar klippers. Ek sien 'n lekker groot klip wat ek as basis sal gebruik. Hy is vir Ma en Pa. Ek pak nog 'n klip. Hierdie een is vir Petro. Die volgende een is vir Albert.  

Ek staan ‘n tree terug en sê: “Ek het mos belowe ek gaan dit trip doen Sussa....”

"Behoed my as ek my gaan neerlê,
Grote God, wat altyd waak.
O, beskerm my deur U Almag
as die kwade my genaak.

O, vergeef my al my sondes,
dan lê ek my hofie neer.
Dood of hel sal ek nie vrees nie
want U is my rotssteen, Heer.

Neem my ouers en my vriende
in bewaring hierdie nag.
Môre dank ons U vir goedheid,
gawe van 'n nuwe dag."

Ek stap na die motorfiets om my kamera te kry.  My hande is bewerig en ek sukkel om by die “timer setting” uit te kom.  Dan val die eertse druppels.  “Ek sal moet gou maak om nog my reënjas ook aan te trek”,  dink ek.  Die kameraskerm raak wasering…. Ek kyk op na die wolkies en kom dan eers agter dat die “reëndruppels” val net aan die binnekant van my bril….. Ek stel die kamera op en neem ‘n paar fotos van my voor die altaartjie.

 


Dan pak ek nog 'n paar klippers: vir Elmarie, Skoonma, Skoonpa, swaer Cheetah, Dalene, Amore, Pieter, René, Leandri, Lindi, Reghardt...... Ek beweeg vinnig heen en weer om klippe aan te dra.  Amper soos 'n mier.

Ek stap terug na die fiets toe en haal die serp uit my pannier. Hierdie serp ry ek nou al vir 18 dae saam met my. Hy was saam met my toe ek die fiets gaan optel het, saam met my by Neah Bay,  saam met my by Albertstraat in Port Angeles en ook by die REO Speedwagon konsert. Ek vou die serp versigtig oop en drapeer dit om die klipstapel.  Dit was Albert se serp…

 


Ek pak nog 'n paar klippies vir Theo (so wyd soos die Heer se genade..), Theuns (die groot siloman met die klein hartjie). Jaco en Arie wat ook die kankerspook in die oë moes kyk. Bertie wat met die elektronika kon toor. Die laaste klippie pak ek vir Kate, ' n skoolvriendin van ons wat spesiaal gevra het ek moet vir haar ook 'n klippie pak.  Ek neem nog n paar fotos en gaan sit rustig om die landskap vir die laaste keer in te neem.

Voor ek op my fiets klim merk ek die GPS Baken as APMPJE op Putin, vir ingeval iemand anders dalk daar verbykom en ‘n paar wil klippers pak….
N 38 27' 18.4"
W 79 41' 09.3"
1283m Elevation
250 or Mountain Turnpike
601 Public Road 55
Monongahela National Forest / George Washington national Forest

 

[DjfLoYd]

Wow, what a great trip and ride report. Thanks for sharing.

[Jabus]

Thanks DjfLoYd

[Jabus]

(My previous post actually describes the events of Day 18.  For those who do not understand Afrikaans, this is more or less the trend:

I got the idea of riding across the US when I followed Pat McVay’s daily posts as he made his way across the US on a bicycle in 1998.  When my Sister went into remission we talked about “things we still want to do in life”.  I told her about Pat’s epic ride and that he did it in memory of his Sister who died of cancer.  (Pat gave his race ID card to his nephew at the end of his trip). Petro listened carefully and said that it was a remarkable story and that I should do the trip…..

When Vaughn and I sat on my porch in Cape Town we plotted a rough route of how we can do this on a ‘bike.  I told Petro that I’ve started to plan the trip and the last thing she ever asked me was “Are you are still going to do the trip?….”  When I shared that with Pat and Rosie in Chicago it was like a mountain of my shoulders….

The planning started in earnest I made sure that I would pass through Chicago to visit Pat and Rosie.  On my “T-minus 30” trip which I did one month before the trip I planned a long ride form Cape Town to Johannesburg and the next weekend from Johannesburg back to Cape Town.  On the way back my plan was to stop and say goodbye to my family.   Then disaster struck and my brother (Albert) had a massive heart attack and passed away during that week.  The trip was in the balance, but I decided to proceed and took one of Albert’s scarfs with me on the trip.  

On Day 18 I found a great spot to stack a couple of rocks in memory of Petro, Albert as well as friends and family.
The GPS coordinates and maps for my stack of rocks is in this post.  Just in case one of you passes through the area and wants to stack some rocks for a loved one…  Come in Mr Zog, you are the closest?

So in short…. The trip really was not about the bike…)

Day 18: Staunton to Cumberland

Route: 250 West to Churchville, West Augusta, South on 629 to McClung. West on 39 (Mountain Valley Rd.) to Warm Springs.  North on 220 (Sam Snead Hwy) that becomes (Jackson River Rd), 84 West (Mill Gap Rd) and then North on 640 (Meadowdale Rd) to 250.  West on 250 (Mountain Turnpike), Left onto 601 and then back to 250.  North-West to Bartow.
So can someone now explain the difference between a Hwy, Rd and Turnpike? :-)
 


Route: 250 to Dublin, Huttonsville then north to Mill Creek, Beverly.  33/55 East to Bowden and on to Harmon.
 


Route: North on 32 to Davis.  93 (Synergy Hwy) to Bismarck. 93 (Laurel Dale Rd) North to Claysville. 220 North via Dawson, Danville(!), Rawlings, Bel Air to Cresaptown, 53 North to 658 to Alt40 (National Hwy) East to Cumberland.
 


I just cannot get enough of the fall colours…..
 

 

 

 


Soos Breyten geskryf het, wees versigting “Groot Beer wag vir jou”
 


The Confederate flags featured several times on this section of the trip…..
 


And a bunch of Toyotas…
 


And probably the oldest Toyota pick-up truck that I say in the US…
 

 

 

 


Oh and my wicked sense of humour could not let this one pass.  Look carefully…
 


….and you will note that Sarah only had significance because she was Albert’s wife… .  Some of you would say:  “Yeah that was the good old days…”

 


X-marks the spot where I stacked the rocks (N 38° 27' 18.4" W 79° 41' 09.3")
 

 

 


Selfie gone wrong…
 


And I thought I could escape “Tygervalley”
 


And what a surprise to find a glass blow artist’s studio in Huttonsville. Amber Carman’s studio is between Elkins and Snowshoe ski resort and has some interesting pieces.  I managed to find Elmarie something small (and it survived in the Atlantic crossing…)


 


The Canaan valley scenery is stunning…
 


 

 


And the devil’s chimney in the valley….
 

 


And the wind devil’s trademark…
 


I met Alan Rohrer in Cumberland…



 


As I lay in bed that night reflecting about the emotions and beauty of the day’s ride I had to ask myself: “You drove through the land of Canaan..…. Is it as beautiful as the Kalahari?”  
Mmmm, let me think.....  As beautiful as the Kalahari?...… Nah NEVER!

[Mr Zog]

If I am ever in that area, I'll try find that tree stump and put a rock on it. 

I also have loved ones who have been taken by the big C. 

[schalk vd merwe]

Mooi real life storie, Groete

[Gene]

Mooi real life storie, Groete

Ja , Baie goeie skrywe,dankie....

[Jabus]

Thanks for the kind comments Schalk and Gene.  The ride was a lot easier than writing about it 

Thanks Mr Zog! (I'm sure you will find a great fishing spot in that area    )

[Jabus]

Day 19:  Cumberland to Baltimore

Route: Cumberland to Hagerstown on 40,  81 north to Chambersburg, 30 East to the entrance of Michaux State Forest.
 


Route: “North” on 233 (Pine Grove Rd),  “South” via Bendersville Rd to Bendersville. Route 34 to Floradale, Biglerville and Gettysburg.
 


Route: “South” on 97 (Baltimore Pike) to Littlestown, Union Mills, Westminister. 140 to Finksburg and Reistertown.
 


Route: 795 to 695 to 97 to 3 to Crofton and Bowie.
 


Checking into the hotel last night Alan walks up to me and asks; “Are you the guy from South Africa doing a trip across the US?”  “Uhmm,… y-e-s…. I am from SA and I’m doing a trip across the USA….. but…. but how do you know about me?”  “Oh I’m following the trip report on MOA….. “  “Oh that must be another guy…..” 
That was the start of a 2 hour conversation.  Alan talks fast, shares a lot of information, shows me pictures on his Samsung from his trip to SA….  He suggests that I take a detour through Michaux Sate Forrest to Baltimore.  When we see each other again at breakfast and he gives more information…..
 


From the moment I eneterd Michaux I was glad that I followed Alan’s advice.  The scenery is breathtakingly beautiful….

“Still Pretty”
 

 


There are lots of hikers and I notice that the Appalachian hiking trail pass through the forest.  This 3500km hiking trail runs along the east coast between Georgia and Maine.

As I ride north I eventually leave Michaux and enter the Pine Grove State Park.
 

 


I have to swing south-west and start to aim towards Gettysburg.  The words of Laurika Rauch’s song enters my mind.

"Dunkirk, Dover, Normandy,
Frankfurt, New York, Lockerbie,
Amajuba, Bellevue,
Chappaquiddick, Waterloo

Bucharest, St Petersburg,
Heilbron, Hobhouse, Gettysburg,
Berchlenstaden, Stalingrad"

Stopping in Gettysburg and sitting on the pavement looking at the students passing by.  I hear a siren going off and ask one of the students what that is about.  He says he is not sure but comments that Gettysburg must be the noisiest little town in America.  “Only about 8,000 people but always noisy…”
 


Recognize the parking meters below?  Like a “law abiding citizen” I fill the meter with change and cannot help to think how efficient the systems is.  Clearly no need for job creation in Gettysburg….
 


The well-known battlefield in Gettysburg attracts a lot of tourists



 


The farmers around here clearly has a sense of humour…
 


The traffic density increases as I get closer to Baltimore and the temperature and humidity also rise and I keep my photo-stops to a minimum.  I pass the “Hokey Pokey” clinic (catchphrase “Here you can turn yourself around…”)
The Chick-fil-A billboards are classics “Tell ‘em tha cows sent ya….”
 


And…
 


Putin finds the hotel with ease and I am re-united with the bags that I courier from Portland three weeks ago.  Now I just have to find a place to eat crab cakes and then to off to bed….

[Sir Rat]

 

[Jabus]

Pasop vir hondsdolheid…..
(Sonder vergunning van, maar met erkenning aan, Leonard Cohen en Valiant Swart. )

Terwyl ons in Manny's sit en wag vir ons hoofgereg vertel ek vir Lea die storie van die ‘Mientjie. Selfs terwyl ek dit vertel vang ek myself lag want dit bly vir my een van my snaakste ervarings van die reis.

Ashford.
Ek sukkel om my eetgoed vir die aand behoorlik vagepak te kry. Die salami en kaas pas maklik in my panniers, maar om ‘n 4.5L plastiekhouer met volroommelk vas te gordel, is nogal ‘n uitdaging. Ek het genoeg “rock straps”, “cable ties” en “duct tape” om selfs ‘n dooie ystervark op die fiets se tenk vas te gordel.  (Pootjies in die lug natuurlik!) Maar ek sien al in my geestesoog die gemors as hierdie plastiekhouer se prop in die ry afskiet….  

Deur my gevroetel raak ek bewus van iemand wat in die verte aangestap kom. Die helder pienk mini rokkie vang eerste my oog. Kom ons wees meer spesifiek: Die baie kort en helder pink mini rokkie vang die oog. Die iemand met die pink-mini-rokkie loop en sing. Die iemand het hoëhak skoene aan.   Die iemand is ‘n vrou.  

Sy stap ongemaklik en oneweridig en haar enkels swik elke nou en dan.   Ek is nie seker of dit is as gevolg van:
-die ongelyk teerpad;
-of dalk is sy nie gewoond aan “highpolfaais“ nie;
-of dit maar net sy is wat onstabiel is nie;
-of miskien is daar ‘n derdemag ter sprake… Dalk alkohol.  Of self ‘n metamfetamientjie.

Of dalk “al die bogenoemde”….

‘Mientjie se beweging is oneweredig maar tog ritmies.  Haar kop, arms, bene en heupe ossileer almal teen veskillende frekwensies en amplitudes. Ek is seker mens sal haar lyfbeweging as een of ander sinusvormige wiskundige vergelyking kan uitdruk.  Wat natuurlik gesuperponeer is op die golwing van die teerpad…  

(Ek hoor die melankoliese bêkfluitjie iewers in die agtergrond speel....)

Ek staan gebukkend oor die fiets en vroetel aan my karba met melk.  ‘Mientjie kom nader en so vyftien meter van my af hou sy op met sing.  ‘n Paar tree later kom haar tik-tak-tik-tak stappie ook tot ‘n einde.  Ek loer onderdeur my regterarm na haar.  Sy het ‘n swart handsakkie onder haar linkerarm.

“Met’n cute klein sakkie om haar secrets in te hou….
Sy kon skiet, sy kon spin…”

Ek kan sien hoe sy na my kyk.  Sy draai haar kop skuins.  (Amper soor ‘n neushoringvoël wat die appelstronk bekyk…...)  Dit vat haar ‘n tydjie om te fokus.  Soos ‘n goedkoop zoom lens wat eers verby die fokuspunt beweeg en dan met die “terugkomslag” vang sy my….  Ek kan sien hoe haar gesigsuidrukking verander soos ek in fokus kom. Sy trek haar kop effens terug en  dan weer vorentoe.  Dan “lock” sy haar fokus….

“Sy dra te veel eyeshadow
Sy’s ‘n leoparskin tiger,
………,
sy wikkel haar wimpers”

Haar vel is melkwit. (Ou Jas wat saam met my in die koshuis was sou gesê het: “Sy is so wit soos ‘n Wolwedrol”.)  Dit is juis haar wit vel wat die wat die tattoeermerke so prominent laat uistaan.

“Sys so commin soos ‘n royal flush….haar chappies is nommerpas,”

 

Dan praat’Mientjie…
"That’s a mighty nice bike” sê sy vir my. Haar tong sleep effens.
"Thanks….. " mompel ek en hou aan met vroetel terwyl ek haar van onder na bo bestudeer….

Behalwe vir die tatoeermerke op haar enkels kan sien dat sy n paar bloukolle op haar bo-bene het. Haar lyf is "50 shades of blue…"  Daar kruip ‘n tatoeermerk teen haar nek op tot onder haar ken. Dit lyk asof die gotiese letters iemand se naam spel.

“Sys ‘n Rock and Roll spider…..
sys die straight and narrow byster….”

Sy beweeg nader aan die fiets…  
“What kind of bike is this....?” vra sy.  
Ek antwoord nie en sy gaan voort; “It doesn’t look like a Harley….”.
“No it is not a Harley” grinnik ek.
Sy wikkel een van haar skoene los en hou dit in hand. Nou beweeg sy op en af maar as sy stilstaan is sy heelwat meer stabiel.   (Die wiskundige beskrywing van haar beweging raak nou nog meer kompleks….)

Sy staan nou amper teenaan my.  Sy ruik na sweet.  Sy het of ver gestap of lanklaas gebad. Ek vermoed laasgenoemde.

Sy hang haar skoen aan die vingers van haar handsakkie-arm en steek haar hand uit en vryf met haar vingers oor die kenteken van die fiets. Amper asof sy dit in brail wil lees.  Ek kyk na haar hande.  Eens op ‘n tyd was dit mooi hande.  Nou is daar littekens op en die naelpolitoer is afgedop. Dan trek sy haar asem in en sê opgewonde: "Oh, it’s a bee-em- dabbil-yooo”.  Daar is n tikkie bewondering in haar stem. Sy kyk in my rigting en met ‘n plooi op haar voorkop vorm vra sy; “But isn't a BMW a car?”

“They also make motorbikes” antwoord ek.
“Wow it is a mighty nice motorbike” herhaal sy.  

‘Mientjie beweeg op-en-af, op-en-af op haar een hoëhakskoen om die agterkant van die fiets en gaan staan oorkant my.  Sy buk vooroor en streel met haar hand oor die saal. Tussen haar duim en wysvinger is daar ‘n kleurvolle skoenlapper tatoo. Soos sy haar vingers beweeg lyk dit kompleet of die ding lewe kry.   Ek volg haar die tatoeer merk van haar nek ek kan amper tot op haar naeltjie sien. Die mini rokkie laat nie baie aan die verbeelding oor nie. Onderklere is ook duidelik nie haar forte nie. (Soos my neef sou se^: Sy glo aan die frase; "it pays to advertise". )

Sy verloor haar balans effens en hik toe sy regop kom. Haar handsakkie steeds onder haar blad en haar een (spyker)skoen swaai aan die vingers…...  Haar oë steeds op die fiets.   Dan lyk dit of sy ‘n blink plan kry.  Sy kyk in my rigting: zoom-in-zoom-uit en kry my dan in fokus. Dan openbaar sy haar blink plan aan my.

"Why don’t you give me a ride?” Sê-vra sy.  Haar stem verklap ‘n mate van opgewondenheid maar haar gesigsuitdrukking is sonder emosie.

Sy sê: “ Dit lyk vir my jy kyk vir my.  Miskien kan ek en jy in my bakkie gaan ry”

Ek grinnik en antwoord: “No”
Daar is ‘n ongemaklike stilte.

Dan vra sy weer; “Why don’t you give me a ride?”

Sy sê: ”Kom dans met my, vat ‘n kans met my.  
Maybe kan jy my vir altyd kry”

Ek prober aan ‘n sinvolle ‘n antwoord dink maar die beste wat ek kan uitkry is; “You do not have a helmet.”  
"But I don't NEED a helmet" antwoord sy vinnig. Ek is nie juis verbaas oor haar antwoord nie.  Veiligheid is duidelik nie hoog op haar agenda nie.

“There is no space on the bike”.   Probeer ek maar en kyk in die rigting van die fiets se saal. Die passasiersitplek word totaal en al deur my bagasiesak opgeneem.

“Sy dra te veel eyeshadow
,....
Sy is n leopardskin tiger.
Sy vra my vir n lighter,
sy wikkel haar wimpers
….”

Sy volg my oë.  Vat weer 'n tydjie om op die saal te fokus en antwoord dan non chalant; "I will fit in there, I've got a pretty small ass". Haar skerpsinnige antwoord vang my nogal onkant. Wat eers vir my niksseggende gesprek was verander nou in iets anders. Ek is nog nie seker wat nie maar definitief iets anders......

Sy se^: “Spyt kom altyd te laat in roulette as jy click jy’t vergeet om die barrel te draai”

My verbeelding gaan op hol met my. Ek sien klaar hoe ry ons twee hier in die straat af. Sy wat arms in die lug uitbundig sing-skree, daai pienk rokkie wat wapper in die wind... En dis net hier waar die angs my beetpak. As hierdie ‘Mientjie nou op hierdie fiets klim dink ek by myself, hoe de hel gaan ek haar weer afkry?  Nommmer een: ek wil nie eers met 'n tang aan haar vat nie en nommer 2, as ek aan haar vat is ek seker sy gaan 'n helse kabaal opskop! Mense wat dit gaan aanskou gaan dink dat hierdie ‘Mientjie iewers opgetel het en dat ons twee nou stry gekry het oor die "betaling vir haar dienste"

" and just when you mean to tell her that you have no love to give her. Then she gets on her wavelength .... "

Ek is nog nie heeltemal gelukkig met die plasing van die melkkan nie maar my fokus is nou eers op haar en om te verhoed dat sy haar been oor my ysterperd se saal gooi. (Dit sal natuurlik 'n gesig op sy eie wees). Ek verander strategie. Waar ek voorheen probeer het om die fiets tusssen my en haar te plaas, probeer ek nou om myself tussen haar en die fiets te plaas.  Gelukkig is die GS redelik hoog en sy staan aan die "verkeerde kant" vir opklim. Maar hierdie poppie het in haar lewe verseker al 'n paar wilde perde geklim, so ek is maar versigtig. Ek voel hoe die sweet onder my dik rybaadjie begin vorm en die straaltjie sweet teen my rug begin afloop.  My emosies pendelum tussen angs en die humor van die situasie. Wie sou nou kon dink dat ek sal bang wees dat ‘n "girl" op my motorfiets klim?  

Ek vermy steeds oogkontak met haar (daar is egter min ander plekke waar ek kan kyk sonder dat dit voel of ek staar nie.....). Sy vra weer; "Why dont you give me a ride?"  Daar is n kermtoon in haar stem, haar gesig steeds sonder emosie. Deur haar mini sien ek dat sy is baie opgewonde is oor die moontlikheid van 'n "free ride".

Dan merk ek die seerplek op haar bolip op. Net onder haar linkerneusvleuel is die stukkende plek wat deur 'n groterige roof bedek word. Ek kyk na haar en antwoord "No I cannot give you a ride" en voeg by "where are you heading to?"  "Wherever you are going" antwoord sy vinnnig. Ek ignoreer dit en kyk na haar lip. Sy kom dit agter en begin ongemaklik op haar een hoë hak te beweeg. Weereens veskyn die "blinkplan" uitdrukking op haar gesig. Sy beweeg haar hand na haar mond en vryf met haar benerige wysvinger stadig oor die roof.  Dan kyk sy vir my en sê met 'n hartseer gesig "A dog bit me". Ek stik in my lag. "A dog bit you??!!" Sy antwoord nie maar beweeg haar kop op en af, lippies styf teen mekaar. "It must have been quite a big dog" terg ek haar. Sy ignorer my sarkasme sê weer; "Yes, a dog bit me".

sy’s ‘n panelvan dubbelcluch….
Sys ‘n tranetrekkerjunkie….

Ek sit my helmet vinnig op.... "Why don't you give me a ride" sê sy half desperaat.  Ek swaai my been oor die saal, druk die rooi “happy”-knoppie en trek weg….

In die wegry met die wind wat deur my baadjie trek is ek bewus van hoeveel sweet onder my baadjie gevorm het en nou koue strepies laat soos dit verdamp. Ek probeer ek sin maak van wat  pas gebeur het.
Dan kom kom die blink gedagte by my op" miskien het sy hondsdolheid....." Jip dis al hoe ek dit kan verklaar. ‘Mientjie het hondsdolheid!

NS: Bokkie, ek moet nou maar bieg…. As dit Candice Swanepoel in ‘n pink mini rokkie was wat agter om my fiets wou klim… Ag jy weet mos ek help graag my medemens….

[Jabus]

Day 20:  Baltimore

My plan was to make an early morning trip to the coast but Hurricane Joaquin caused havoc in North Carolina.  I made the decision to request for a late check out which would give me more time just in case I ran into a road block. . .  I got up early and enquire about the possibility of a late check out.  No chance.  I take a walk through the neighbourhood.  It is 5:45am but already hot and humid.  On my return to the hotel see a different lady at reception and ask again.  Hmmmm, the best she can do is a 1 o’clock check-out.  Okay, that will have to do then.  I saddle up and ask Putin to guide me along Chesapeake Bay.  No response.  Dikbek.  Putting bluntly refuses to be turned on.  Out with the battery, in with the battery, out with the battery, in with the battery…. Then he completes the start-up procedure…..

I choose a random route through Baltimore and drop the bike at EagleRider’s Crofton depot.  EagleRider’s service is seamless and a young guy at the depot gives me a lift back to the hotel.  He is new to Baltimore and doesn’t know where the hotel is.  No problem, let me ask Putin.  “Nyet”.  Out with the battery, in with the battery, out with the battery, in with the battery…. “Nyet, ni nada”.  Okay the Google maps will have to do……
 


The Gold Wing parked next to Da-old-a-fait-a-foool…..
 


Total trip distance 4981mi….
 


East to west across the USA would be about ½ way across Africa.  Or 4x  Alexander Bay to Richards Bay…. (Map below clipped from the ‘net)
 


I’m hot and sweaty and irritated when I arrive at my room just after 12 only to find that my key has been de-activated…..  The cleaner notices my frustration and unlocks the room for me…. 

I shower, grab my bags, reign in the Uber driver (in ‘n 750iL BMW nogals!) and head off to the airport for the looong wait.   
And as my luck would have it, the 9:30 pm flight is delayed… to 12:45 ….. Eish, what is a long haul flight without a delay?
 


How do you summarize a trip like this?   The bench in front of the Hoodsport Coffee Company says it all… 
 


Thanks to all for riding along….

[Jabus]

GPS track of the trip attached

[1ougat]

 

Baie dankie vir jou rit - jou suster sal ingenome neerkyk 

Dink aan die storie wat Dana vertel van waar hy in n kroeg sit hier op die weskus en die dame kom in... kort storie lank ... die ander ou in die kroeg oortuig haar om vir n honderd rand te flash .... is jy in vra hy ... terwyl my hand stadig gaan  na daar waar my wallet in my gatsak sit 

Ja beginsels is n bliksem 

[Sir Rat]

Thanks for taking the time to write this awesome report on your trip through USA. 

 

[Bokveld]

Ek het jou RR baie geniet.

[Jabus]

Dankie Bokveld, R-O-V-Rat, 1ougat.  Ek's bly julle het dit geniet. 

Die beplanning vir die volgende trip het al begin :-)

[Ian in Great Brak River]

Excellent Ride, thanks for sharing!

 

[Steekvlieg]

Dankie!

[WimC]

Briljant geskryf!!